ഈ ഊന്ന് വടിയാണ്-
എന്റെ കൂട്ട്............
യൌവനതിളപ്പില് ഞാന്..
അഹങ്കരിച്ചിരുന്നു...
മൂന്ന് ആണ്മക്കള്
നീ ഭാഗ്യവാനാണ്..
കൂട്ടുകാരും ബന്ധുക്കളും...
അസൂയപ്പെട്ടിരുന്നു.........
പ്രിയതമയോട് പറഞ്ഞിരുന്നു..
നാം എത്ര ഭാഗ്യവാന്മാരാണ്..
മുതിര്ന്നപ്പോള് ജോലിക്കായവര്
സായിപ്പിന്റെ നാട്ടില് കുടിയേറി....
ഇപ്പോ, എനിക്കു കൂട്ട്..
ഈ ഊന്ന് വടിയും.
മക്കള് സമ്മാനിച്ച ഹോംനേഴ്സുംമാത്രം...
പ്രിയതമ വിട്ടുപിരിഞപ്പോള്...
ഞാന് ഇരുട്ടിലായി.........
ഇടക്കെപ്പൊഴോ മുത്തച്ഛാ-
വിളിക്കേള്ക്കാന് കൊതിച്ചിരുന്നു.
ഈ മരണകിടക്കയില് ...
കൂരിരുട്ടില് എന്നെ ..
തലോടാന്,സ്നേഹിക്കാന്..
ഒരാള് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്...
ഞാന് കാത്തിരിക്കുന്നത്,
മരണത്തെയാണ്...
പാതിരാവിലെ നടുക്കുന്ന..
നിശബ്ദധയില് ഞാന് കാതോര്ക്കുന്നത്..
മരണത്തിന്റെ വിളിയാണ്.........
മരണവും കൈവിട്ട ഈ ജീവിതം..
എന്തുചെയ്യാണം..
ദൈവമേ.. നീ ഇനിയും..
ഒരനാഥനെയും സ്രുഷ്ടിക്കരുത്...
അവരുടെ കണ്ണീര് വീഴ്ത്തരുതീ....
ഭൂമിയില്....................